sürekli terk edip dönen sevgili

Hoşgörümün ve anlayışımın farkında olmadıkları bir süreç bu. Terk ettikten bir ay sonra, hiçbir şey olmamış rahatlığında mesaj atıyor. Ben buna ima ya da kendimi bir şey sanma halleriyle karşılık vermiyorum, gayet bende hiçbir şey yokmuş gibi ilkgünkü samimiyetimle yaklaşıyorum. Bir, iki derken bu davranışımdan dolayı , kendinde bende hep önemli,hiç vazgeçemeyeceğim, hatta başkasıyla olamayacağımı sanan bir özgüven oluşturuyor.
Sonra, istekleri başkalaşma hali olunca, ona verdiğim tepki, kurduğum keskin ve net, yumuşama ihtimali anlayamayacağı bi tavır takınıyorum. O bu tavrıma rağmen zaman zaman hala benimle konuşma isteğinde bulunurken, ben onun isminin hayatımda varlığını dahi hatırlamıyor, özlemiyor, aramıyorum.