bugün

ben bu yazıyı sana yazdım

Bile bile ölüme gitmek gibiydi, bile bile çaresizliğe düşmek gibiydi sana bağlanmak. Sana bağlanmak için attığım her adım yanlıştı, ama "sana" olduğu için doğruydu kanımca. Gözlerinde heyecan yok, her baktığımda umudumun biraz daha azalmasına; yani ciğerlerimin oksijene düşmanlığına neden oluyordu. Ben, hayırlısı sen olmadığın için, sırf sen ol diye hiç hayırlısı olsun diyemedim. Hayırlısı değilsin işte, olsan zaten seni bana verirdi Yaradan. Elimi tutuyorsun ama sanki bi poşeti tutar gibi duygusuzca ve umursamazca...