mesela bir filmi ertesi gün hala yaşıyorsam o film benim için iyidir.
bir film benim geri kalan ömrüme tesir ediyor ve bunu hissediyorsam, o film benim için bir efsanedir.
evet bu film büyük bir efsane benim için.
türk milleti olarak önyargı problemlerimiz var. ciddi manada hem de. herhangi bir olaya önyargılı yaklaşmanın sandığımdan çok daha önemli ve sandığımdan çok daha fazla facialara yol açabileceğini daha iyi anlıyorum şu an. çünkü filmi izlerken, kafama vura vura vura bu mesajın verildiğini iliklerime kadar hissettim.
--spoiler--
filmin %95'i tek mekanda geçiyor. karakterleri, yani jüri üyelerinin isimleri bile belli değil. bırakın sizin onları tanımanızı, kendileri de birbirlerini tanımıyorlar. 12 farklı yaşam. yargılar.. önyargılar.. hayat..
ancak filmin sonu ciddi anlamda hayal kırıklığı. muazzam bir son beklentisi triplerine girmeyin. net.
tabi hayal kırıklığı demiş olmam filmin zerre değer kaybetmesi anlamına gelmiyor. çünkü mesaj filmin genelinde, sonunda kesinlikle değil.
ama yine de bana sorarsanız da çocuk... ... ... guilty.*
--spoiler--
