bugün

izmit

18-24 yaş Aralığımın geçtiği şehir. Yaşadığım yıllar ankara'ya dönmek için fırsat kollarken, son bir yıldır Memleketime kavuştum derken, an oluyor burnumda tütüyor, gözlerimi yaşartıyor. Hatta öyle ki bazen izmit özlemim dayanılmaz boyutlara ulaşıyor ve ben gözlerimi kapayıp kendimi yürüyüş yolunda hayal ediyorum.

Son bir yılda bi 10-15 kere gittim fazla fazla da kaldım. Ama elde çantayla gitmek, geri dönmek zorunda olduğunu bilmek çok koyuyor. Fırsat kolluyorum tekrar yaşamak için bu şehrin sınırları içinde hatta sakarya bile olur gider gelirim sorun değil. Ama olmuyor. Bunu ne kadar çok istersem o kadar uzaklaşıyorum sanki. Hani bir şeyi çok istersen olurdu. Bi beni mi sığdıramadın izmit ?