kazım koyuncu

onun müziğini sevmek için karadenizli olmak gerekmez tabii ama onun müziğini duyunca her nerede olursa olsun deniz kenarına iner karadenizlinin ruhu, yaylalara çıkar, memleketindeyken yaşadığı günlere döner. en çok o günleri özler. onu da özler ama onun sesini dinleyebilir yine de en çok bir daha sesini hiç duyamayacağı meleketinde bıraktığı babasını özler karadenizli.
iyi ki doğmuşsun kazın koyuncu. nasıl olsa sevilen insanlar gerçekten ölmez ki...