mehmet pişkin

saygı duydum cesaretine. çoğumuz bazı sabahlara bu fikirle uyanıyoruz; kimimiz cesaret edemiyor, kimimizin ciddi caydırıcı sebepleri var. kimisi arkasında bırakacaklarını, kimisi bunu nasıl yapacağını düşünüyor.

insanın bu girişimde bulunması, buna cesaret etmesi için cidden hayattan zerre zevk almaması, onu hayata bağlayan hiçbir şey olmaması gerekiyor. zaten bi raddeye geldikten sonra yaşamla ölüm arasındaki o ince çizgi de kayboluyor, o raddeye geldikten sonra da zaten ne ölüm ne de yaşam fark etmiyor.

bizi hayata bağlayan bir şeyler olmasını diliyorum sadece..