Ulug onder ataturk bu sozu o gunun sartlarinin icabi olarak soylemistir. Savastan yeni cikan 12 milyon nufusu olan, yorgun, yoksul, okuma bilen sayisinin yuzde 10 oldugu, sanayisiz, ulkesi yakilip yikilmis , insanlari turlu hastaliklarla bogusan bir devlet vardi ortada. kendimize gelebilmemiz oyle soylemeli ve buna paralel hareket etmeliydik. Fakat bugun oyle degiliz. nufusumuz 70 milyonu asti, agir sanayi hamleleri tamamlandi, nufusun en azindan yuzde 80'i okur yazar, ulke imar edildi, elektrik girmedik koy bile kalmadi, ordumuz dunyanin en guclu ordularindan biri haline geldi vs. E o vakit neyi bekliyoruz ? bize saldirmayana biz de saldirmayiz demek d neyin nesi ? kaldi ki 4 bir yandan dusmanlarin taaruzlariyla karsi karsiyayiz.
Bu millete milli bir ruh lazimdir. Sadece kopruler, limanlar, okullar yapmakla, kisi basina dusen geliri bilmem kac bin dolar yapmakla is bitmiyor. Bunlari somurgeci ulkelerde somurdukleri devlete yapiyorlar. Hindistan'i yillarca somuren ingiltere imar etmistir orayi.
Hangi devlet dunya kuruldugundan beri ayni kirmizi cizgileri arasinda kalmistir. Nerde o uzerinde gunes batmayan ingiliz imparatorlugu ? Nerde sezar'in roma'si, Osmanli nerde osmanli ? kaldi mi bunlar ?
Saldirmaz, buyume amaci gutmez, pasif kalirsaniz, yok olursunuz, parca parca olursunuz. Bu sosyal bir kanundur.
Ulug basbug bugun yasayacakti irak'ta hevhevleyen kopeklerin, yunan palikaryasinin, kuyumuzu kazan ermeni'nin basina dunyayi yikamayacakti ha..
