hayatım boyunca bilinçsiz olarak en çok gerçekleştirdiğim, gerçekleştirmeye itildiğim eylem. bazen etrafınız birçok insanla doludur ama kendinizi onların dünyasına ait hissetmezsiniz. onların hırsları, yapay gülücükleri, dünyevi amaçları sadece midenizi bulandırır. acıları, mutlulukları, bunları dile getiriş biçimleri o kadar yabancıdır ki size gösteriş merakları sizi hayrete düşürür. kendinizi anlayacak bakışlar ararsınız fakat sizi garipseyen bakışlar görürsünüz. önce sadece izlersiniz, sonra uzaklaşmaya başlarsınız fakat kaçamazsınız o bakışlardan. hayat bulunduğunuz ortamları seçme hakkı vermez her zaman. işte o zaman siz de onları taklit etmeye başlarsınız. bazen açık verirsiniz ama fark etmezler. dışarıdan onlar gibi görünürken içinizde en çok hissettiğiniz şey yalnızlıktır. her gün ne işim var benim burada derken içten içe, günler akar gider ancak yalnızlık hissi içinizden gitmez çoğu zaman.
