ben bu yazıyı sana yazdım

yazamıyorum artık eskisi gibi. yetmiyor kelimelerim. küfür gibi, yazamıyorum. allah kahretsin ki yazamıyorum, dökemiyorum içimi. bekliyorum sadece. tek cümlem var: o gemi gelecek. en kötüsü ne biliyor musun? yazamamak, içini dökememek değil. hiçbir şey yapamamak, eli kolu bağlı oturmak. zaman her şeyi düzeltir diyorlar, doğru mu? doğru olmasını umuyorum. ne kadar zaman peki? kaç haziran uzağımdasın? ne diye soruyorsam önemi varmış gibi. kaç haziran geçse yine bekleyeceğim zaten. ama insan yoruluyor işte. beklemekten değil, sürekli kaybetmekten yoruluyor. hayatımda yolunda giden bir şey yok, uzun zamandır kaybediyorum ben. arkadaşlarımı, mutluluğumu, yaşama sevincimi... bunlar önemli değil de, seni kaybediyorum ben sürekli. hem de hiç kazanmamışken. ne yaman çelişki. neyse çok konuştum yine, affet beni.