yaşadığım apartmanın bütün kapılarını çalıp, "merhaba, ben apartmanınızın en alt katında oturan komş unuzum. beni seviyor musunuz" diye soruyorum. kapıyı evin beyi açmışsa "bekle geliyom arkadaşım" deyip, elinde nar sopayla iki dakika sonra geliyor. "derdin ne senin arkadaşım" diye başlayıp, güzel küfürler eşliğinde bir şenlik havası yaratıyor, elleri dert görmeyesice! evin hanımı açmışsa kapıyı, nazikçe "beyim akşam geliyor o zaman gelin" diyor, ama; arkamdan da "kızım babanı ara apartmanda sapık var" diye fısıldıyor.
ayda bir apartman değiştirmek inanın beni çok yoruyor, sanırım insanlar beni hep yanlış anlıyor.
