deliduman

emrah serbes'le tanışma eseri. staj sırasında sıkıntıdan edinip okuduğumdan olacak büyük bir beklenti içerisinde okumadım. dolayısıyla okurken sıkılmadığımı söyleyebilirim. hatta benim için akıcıydı bile denilebilir. romanın alkışlanacak en büyük tarafı ise konusu sanırım. selim ileri de mektubunda bu yönünü övmüş zaten. bir de çok nadir de olsa çok güzel deyişler var kitabın içinde ama o kadar nadir ki altını çizip, not alma hevesi uyandırmadı bende. son olarak özer ağbi'nin muhabbeti sardı beni. 14. bölümdü sanırım, o adam çok tanıdık geldi cidden.