o zamandan bu yana dört koca sene geçti.. ama ben yine bu albümü dinliyorum.. ilk dinlediğim zamanki kırgınlıkla hem de.. o zamanlarki kırgınlığımın sebebi olan adam, şu anki kırgınlığımın da sebebi..
dört sene geçmiş ama bana dair değişen pek birşey olmamış anlaşılan..
şarkılar, hikaye gibi.. sen, ben, o.. içimizde yaşadığımız kırgınlıkları öyle güzel anlatmış ki şebnem ferah.. ne bir eksik, ne bir fazla sözler..
vakitsiz bittiğine inanırken ilişkinin "sarılarak ayrılsaydık daha iyi olmaz mıydı" dedik.. onu ve yaşattıklarını kırmızı rugan ayakkabılara benzettik.. onu baba bildik, oğul bildik, arkadaş, sevgili, her şey.. olmadı ama.. tüm bu kırgınlıklarımız, kelimelerin yettiği bir albümde birikti..
