ırkçılığı , insanların ön yargılarını yıkmanın zorluğunu küçük bir çocuğun gözünden anlatan harika kitap.
kitabın sonundaki olayların hafiften özetlendiği bölüm çok hoşuma gitmişti.
--spoiler--
gündüz... kafamda gece sona erdi. vakit gündüzdü. mahalle canlanmıştı.bayan stephanie crawford son haberi anlatmak için bayan rachel ın kapısına gitti. bayan maudie çiçeklerinin üstüne eğildi. mevsimlerden yazdı. kaldırımda iki çocuk uzaktan yaklaşan bir adama doğru sıçrayarak koştular. adam elini sağladı. çocuklar adama yetişmek için birbirleriyle sanki yarış ediyorlardı.
mevsim hala yazdı. oğlan , ardından bir olta kamışını sürüyerek geldi.bir adam elleri belinde onları bekliyordu. yazdı. adamın çocukları , arkadaşlarıyla birlikte ön bahçede , kendi buluşları olan küçük bir dramı oynuyorlardı.
mevsimlerden sonbahardı. adamın çocukları kaldırımda , bayan dubose un evinin önünde kavga ettiler. oğlan , kız kardeşinin ayağa kalkmasına yardım etti. birlikte eve döndüler. çocuklar kaldırımda gidip geldiler. yüzlerinden günün başarıları , üzüntüleri okunuyordu.
mevsimlerden kıştı.adamın çocukları kapının önünde , alev alev yanan bir evi seyrederek tir tir titriyorlardı. bir adam yolun ortasına çıktı.gözlüklerini düşürdü ve bir köpeği vurdu.
yeniden yaz geldi.adam çocuklarının kalplerinin incinmesine tanık oldu. yeniden sonbahar geldi. ve, boo..çocuklar ona gerek duyuyorlardı.
--spoiler--
