Saat üç ayaktasın uyku tutmamış yine
Ne yazıyorsun kara kara beyazlar üstüne
Kalem biter hiç güvenme tükenmez diye
Hayat bile sona erer günün birinde
Sen hiç yalnız kalmadın mı kalabalığın içinde
Derdine derman aramadın mı şişelerin dibinde
Sözler sahteymiş çek kendini adım adım
Yüzler belliymiş yağmurlarda aradım bulamadım
Üşenmişsin hikayeni baştan anlatmaya
Faydası yok nefesini geçmişle yormaya
itiraf et seviyorsun hüznü kederi
Acı besler uyandırır boşvermiş bünyeyi
gripin'in sozlerle dile getirdigi gibidir. dermani siselerde aramaktir gecenin 3'unde. sonra 4 olmustur. bu sefer de;
bir şarkıya takılmışsan
üstüne çökmüşse sözleri, yanında hüzün
ruhuna ucundan dokunmuşsa
kararmışsa gün gibi aydınlık yüzün
her telefon çaldığında karşındaki yine bir başkasıysa
ağlamak, beklemekten çok kolay bir parça bile umut kalmadıysa
ah kaybolan el değmemiş ruhundu kir tutmayan
ah kaybolan içindeki çocuktu yeri dolmayan
her gece yattığında aklındaki sevgilin değil bir başkasıysa
ve her şeyi unutup uyumak istiyorsan
sığınmak için seçtiğin yer rüyalarınsa
her aynaya baktığında karşındaki sen değil başkasıysa
ağlamak aldanmak kadar kolay
kendine bile bakacak yüzün kalmadıysa
ah kaybolan el değmemiş ruhundu kir tutmayan
ah kaybolan içindeki çocuktu yeri dolmayan
görmüyor musun? kabuk bağlamıyor kanattığın hiç bir yaran
hiç bir zaman geri dönmüyor kaybettiğin onca insan
saat dört olmuş arıyorsun çaresini hüznün kederin
acıdan başka dermanı yok ki boşvermiş bünyenin...
