hastayken,televizyonda-etrafımda üzgün,hasta insanları görmek beni daha da hastalandırıyordu.ağlayan insanları gördükçe başımın ağrısının daha da şiddetlendiğini hissediyordum.o an fark ettim,sürekli hastalıklı hissettiren,beni hasta eden ; insanlardı...
evet insanlar.onları anlamak beni hasta ediyordu... düşünsenize,hayal edin,kendi acınızı dahi taşıyamazken,bir başkasının gözyaşlarını yüklenmek ! başkasının acısını anlamak,üstelik kendi acınızmış gibi... başkasının umudunu,hüznünü yaşamak,kendi hüznünüzmüş gibi... ne demişti dostoyevski : '' anlamak ağır bir hastalıktır, üstelik tam anlamak gerçek bir hastalıktır. ''
