dünya coğrafyasının büyük bir kısmına yayılmış bulunan Türklerin klasikleridir.
Destan,sagu, koşma,türkü, fıkra, masal, hikâye gibi edebî ürünler, boyların göç etmesi veya zarurî olarak yer değiştirip farklı coğrafyalara yayılmasıyla birlikte, yeni unsurlarla zenginleşip asıl mahiyetlerinden kopmuşlardır. Tek bir kaynaktan yayılan ve birbirinden farklı kollara ayrılarak devam eden edebî eserlerimiz, bugün Sibirya’dan, Balkanlara ve Çin içlerinden Akdeniz havzasında kadar farklı isim, motif ve muhtevada karşımıza çıkmaktadır. Türk dünyasıyla kopan ilişkiler ve yaşanan uzun gurbet yılları, edebî birlikteliği de etkilemiş ve Türk dünyasının edebî varlığı, nesillerin millî kültürden koparılmasıyla birlikte gittikçe zayıflamıştır. Ancak Anadolu coğrafyasına yakın ülkelerde edebî ortaklık kısmen de olsa devam etmiş veAzerbaycan, Irak, Kırım ve Balkanlar’da ortaya konan edebî eserlerde ortak konu ve şekil unsurları büyük yer tutmuştur. Bu anlamda Anadolu’ya yakın Türk bölgeleriyle kültürel ve edebî kopukluk yaşanmamıştır. Moğol istilasının ardından babasıyla birlikte, Belh’ten Anadolu’ya göç edenMevlânâ, Orta Asya tasavvufuna ruh veren Hoca Ahmed Yesevî ve Anadolu’ya “sevgi dili”ni tanıtanYunus Emre, sadece Türk beldeleri, Türk boyları ve Türkçe konuşan ülkelerde değil, dünya kamuoyunda da tanınmış ve birçok insanın gönlünü kazanmış büyük şahsiyetlerdir.
Günümüzde Türk edebiyatının temsilcileri olarak ders kitaplarımızda yer alan` Ali Şîr
Nevâî,Bâbür,Şah ismail Hatayî, Nesimî, Fuzûlî,Mahtumkulu,ismail GaspıralıveŞehriyargibi ünlü şairler, Anadolu coğrafyası dışındaki Türk bölgelerinde doğup buralarda yaşamışlardır. Ancak biz bu isimleri,Süleyman Çelebi,Bâkî,Nâbî,Mehmet Âkif ersoygibi şairlerimizden ayırt etmeden kabullenmiş ve benimsemiş durumdayız. Bu kabulleniş, büyük orandaortak kültür mirasına ve tarihî serüvene sahip olmanın bir sonucu olaraktezahür` etmektedir.
