Sınıftan çok yakın bir arkadaşımı kaybettim, manevi olarak bir kayıp. Onu çok bunaltıyomuşum, çok muhabbet tez ayrılık dedi. Hiç aklımın ucundan bile geçmezdi arkadaşlığımızı bu kadar kolay bitirebileceği. Benim için çok değerliydi, bu şehirde güvenebileceğim sayılı insanlardandı. Masum ve temiz yürekli oluşu, içtenliği, düşünceli tavrı.. Kardeşim gibiydi burda, sırtımı dayayabileceğim biri olarak görüyordum onu. Onun gözünde kadar değersiz olduğunu görmem yaraladı beni en çok. Şimdi diğerlerinden de uzaklaşmış hissediyorum kendimi. Güzel dostluğumuzu kaybetmek istemezdim, bu kadar saçma bi neden olmamalıydı sebep. Ağır bir darbe oldu bana, yanımda bana destek olması gerekenler vuruyor sert darbeyi. Yıkmak kolaydır onca emek verirsin dostluğuna ama sonra boşa olduğunu görmek çok acı oluyormuş.
