genç yetenek olarak bahsedilen xavier dolan'ın ilk uzun metraj filmidir.bu da yorumum:
Filme gelirsek ilk yarım saat sıkıldığımı söyleyebilirim ama film ilerledikçe seyirciyi kendisine çekiyor.Çekimler oldukça farklı ve güzel,bazı replikler gayet etkileyici ama işte eksik olan bir şey vardı o da bence filmin sürükleyici olmayışı ve hep bir kısır döngü içinde olması bunu açmam gerekirse yani Hubert hep annesine karşı bağrıyor annesi sinir bozucu bir tavırla karşılık veriyor sonra Hubert annesiyle iyi geçinmeye çalışıyor sonra yine araları bozuluyor bu döngü nerdeyse filmin başından sonuna kadar devam etti evet zaten hayatta böyle değil mi diyeceksiniz evet hayatta böyle ama sinemada bu döngü sıkıcı gözükür.Filmin gerçekten ağır bir temposu var açıkçası bence gereksiz sahneler de yok değildi.Farklı ama çok sade ve ağır kalmış bir film.Güzel bir konu ama bence olay örgüsü bakımından iyi işlenememiş diye düşünüyorum.Açıkçası ben filmin fazlaca tek taraflı düşünülerek yazıldığını düşünüyorum çünkü hep çocuk kendi açısından bakmış annenin açısından hiç bakılmamış filmde bu yüzden sanki hep anne suçluymuş gibi lanse edilmiş.Xavier Dolan'ın yönetmenliğini beğendiğimi söyleyebilirim bu filmde ama senaryo bakımından her ne kadar etkileyici diyaloglar olsada film fazlaca kısır döngü içinde ve fazlaca ağır tempoda işliyor,oyunculuklar iyi.Son olarak film farklı bir film,her ne kadar ağır tempoda işliyor olsa da ilgiç bir yapım.
