10 yaşındayken köy minibüsünün üstünde bir bisiklet vardı, eski kullanılmış bir bisikletti ama olsun, minibüs şehirden gelmişti, bizden de şehire giden kimse yoktu, okul dönüşü eve gidiyordum ve bir bisikletimin olmasını çok istiyordum, ama bilirsiniz o yaşamları, gerçi nerden bileceksiniz, her neyse kendi kendime keşke şu bisiklet benim olsaydı dedim. eve gittiğimde o bisiklet bizim evdeydi, hayatımın en mutlu günüydü, meğer abim harçlık biriktirmiş, minibüs şoförüne bizden gizli para vermiş bisiklet alması için, bisiklet abimindi ama en çok ben biniyordum. 10 yaşındaki bir kız çocuğu gibi düşünüyorum da şimdi, hakikaten doğaüstü bir olaymış.
