kardeşimin hikayesi

serenad'dan sonra yazılmış olması kitabın en büyük şanssızlığıdır kanımca.çünkü yazarın da söylediği gibi serenad kalitesinde roman kolay kolay yazılmaz. serenad'ı bir yana bıraksak bile bir mutluluk bir kamaşma ya da son ada kadar etkileyici bulmadım ben kitabı. sanki zülfü abimiz romanın ortasında ne yazacağını unutmuş, konudan da biraz sıkılmış, işte sonunda da böyle böyle oldu deyivermiş gibi bir his bıraktı bende.