sözlük yazarlarının itirafları

dün gece, saat 4 civarlarında uyandım. sanki biri beni dürtmüş "uyan" demişti. gözlerimi açtığımda ne bir yanma ne de bir kızarma vardı. baktığım yeri net olarak görebiliyordum, daha önceki uyku hallerime göre. bilgisayarı açmak istemedim. bende halihazırda okumakta olduğum kitabımı * aldım elime. ayracı çıkardım içinden ve kaldığım yerden devam ettim okumaya.

şöyle bir paragrafı vardı: "belki de az, çoktan fazladır. belki de az hayat ve ölüm kadardır. belki de seni az tanıyorum, demek, seni kendimden çok iyi biliyorum demektir. bilmesem de öğrenmek için her şeyi yaparım demektir. belki de az, her şey demektir..."

bu paragraf hakkında düşündüm biraz. evet, ne kadar tanıyoruz ki birbirimizi. arkadaşlarımızı, ailemizi, sevgilimizi, kendimizi... haddinden fazla tanıyoruz. ya da öyle olduğunu zannediyoruz. o yüzden her şeyden mahrum kalıyoruz. tanıdığımız için. bildiğimiz için. fazlalık yüzünden. gereksiz fazlalık yüzünden. fazla tanıdığım için kendimi, öldü masumiyetim, yıllar önce. fazla tanıdığım için terk edildim belki de... fazla tanıdığım için susuyorum 5 senedir. ama azalıyorum gün geçtikçe, hissediyorum...

havaya doğru çevirdim gözlerimi. son kez derin bir nefes aldım. çektim içime tüm şehrin yalnızlığını. okumaya devam ettim...