marksizm leninizm, bir manada diyalektik ve tarihi materyalizm; sovyetler birliği bilim akademisince ifade bağlamında, sistem çökmeden çok önce barutunu tüketmiş, eklektik, teoriden ziyade vurgu-talimat olarak tarihin teori-pratik eski eserler müzesinde yerini almıştı bile.
marks-engelsin 19.yy şartlarında ifadesini bulan görüşleri, tilmizlerince geliştirilme istikametinde yeni veçheler kazanarak sürüp gitmektedir.
antika köleci toplum kadar yaşadığımız antika sınıflı toplum tarzı, 1960 lı yıllardan bu yana bir ivmede hızlanarak tekamül eden bilimsel teknolojik devrim şartlarında kendine nasıl bir yol biçeceği-yeni nasıl biçme evrileceği halen yaşarken öğrendiğimiz, öğrenirken evrimleştiğimiz bir durumdur.
amma, evet her zaman bir ama vardır. strateji-sevkülceyş, taktik tabiye olarak andığımız; keza her politik hareketin bir program manzumesi sorunsalı, keza kendinde-kendisi için her soydan hareketin bir liderlik kimliği belki yeni biçime kadar kendini muhafaza edecek hususlardır.
spontane hareketler her kafadan ses gibi gelişir görünse de neticede bir sonuca evrilirken liderliği, programı, stratejiyi taktiği gündeminde barındırır.
eski model, tarih olmuş eylemliliklerin bağrında taşıdığı çürüyen, geçersizleşen veçheleri kadar; kendini güne taşıyan, tekrar eden veçheleri vardır. zaman, inkar ederken eskiden kalıntıları daima taşır.
bilgi, görünenin etkisinde, sadece görünenin etkisinde inşa edilemez. bilgi kümülatif bir gerçekliktir.
bilgi subjektif değil nesnel bir hadise, hatta günümüzde bir metadır. belki de bilginin bu bağlamda metalaşması, eski anlayışlarda üretim güçlerinde basit gibi gelen bir faktörken bu gün bilgi, en ehemmiyetl bir değişim aracı ve zıplattırıcı kimliğe kavuşmuş olması çağımızın orjinalitesidir.
kendiliğndenliğin kazandırdığı kadar, ona kazandıracağımız öz önemli, önemli değil hayatidir.
not: bu görüş mehmet arif sarısözen nam altında ilk olarak face book da paylaşılmıştır.
