Elbette ki filmin geneline hakim olması beklenen duygu özgürlüktü. Beklendiği gibi de oldu aslında. Toplumun kabul görmüş ritüellerine karşı koyabilme cesareti gösteren 2 arkadaş, sıradışı bir yolculuğa çıkıyor. Belki Alberto için değil ama en azından Ernesto için özgürlüğün altında yatan temel duygu dürüstlük. O, en söylenmeyecek yerlerde, en söylenmeyecek doğruları söyleyerek; inandığı gibi yaşayarak veriyor özgürlük savaşını.
Sınıflar arası uçurumu sulandırmadan ve duygu sömürüsü yapmadan içtenlikle anlatıyor bu film. Bizi alıp götürüyor başka diyarlara. Şehrin koşuşturmasından, grilikler dünyasından, gürültüden, faturalardan, kısacası gündelik hayattan uzaklaştırıyor. Belki de dünya gerçekleriyle yüzleşmeye zorluyor.
