anne

yerini hiçbir şeyin, hiçkimsenin, hiçbir zaman dolduramayacağı tek insan. bazen beni gerçekten anlayan ve dünya üzerinde beni gerçekten seven tek insan... hep yanında yaşamak istediğim, olmazsa olmazım...
dizine yattığımda saçlarımı okşamasına hasta olduğum güzellik.. ayna karşısında "ben senden daha güzelim.. bir bana bak, bir de kendine... çirkin ördeğim benim... " demesine, nadiren girdiğim ağlama krizlerinde beni sakinleştirmesine, her sorunuma bir çözüm bulmasına, keyifsiz olduğumda beni güldürmek için yaptığı komikliklere, yaptığı birbirinden muhteşem yemeklere hayran olduğum, benimkilerden daha güzel diye saçlarını ve tırnaklarını hafiften kıskandığım insan... annem!
illa bir insanın gölgesinde kalmam gerekse, hani gölgesinde kalmazsan dünya tersine dönecek dense, bu insan elbette o olurdu.