Çünkü evladım, senin benim ve çoğumuzun dedeleri popo kebabı yaparken,memleketin dahilinde iktidar sahibi olanlar gaflet ve dalalet içinde bulunurken risk aldı.
Çünkü yavrucum, görevi değildi aslında kellesini kol altına alıp canla başla mücadele etmek.
Çünkü çocuk,yaptığı iş sadece askeri başarıya imza atmak değildi.
Uykudaki halkı diriltmekti aslı başarısı.
Yoktan var etmekti.
Bugün hala O'nun kurduğu kurumlar ile O'na saldırabilen şuncağız evlatların önünü açmaktı.
Fakir ve bitkin düşmüş halkı şaha kaldırmktı en büyük başarısı.
Savaşta kazandığı ile yetinmeyim her daim bir adım ilerisini düşlemekti.
Türk Dil Kurumu idi başarısı,Türk Tarih Kurumu..
Şeker Fabrikaları,eğitim seferberliği..
Derdi çok büyüktü evladım O'nun..
Minicik ufuklara sığmayacak kadar büyük..
Yurtdışına yolladığı vatanperver evlatların geri dönüşü ile ülkede bilim adamı yetiştirmek istedi,sen sandığa git de çekyat verene dahi oy atabil diye seçme ve seçilme özgürlüğü..
Yani sadece ekmek yapmadı,bizzat ekmeğin tarihçesini yazdı aslında..ve dünyaya apayrı bir ekmek anlayışı,lezzeti bıraktı miras olarak bir yerde..
Yazık ki birtek şeyi göremedi,
O'nun kadar açık görüşlü,hevesli,heyecanlı,dikkatli,vatanperver olacağını zannetti genç neslin..Yanıldı..
Dünya tarihine belki de 'tüm dünya ülkelerinin fikriyatına yürekten saygı duyulduğu halde kendi vatanında bu kadar çabuk unutulabileceğini' hiç düşünmedi..
Çünkü aslında istediği kendisini kahraman eylemek değil,sadece,fikri hür vicdanı hür bireyler ile dolması idi yurdunun..
Yazık..
Not:bizler en azından okurduk,merak ederdik,yeni nesil bırakınız okumayı,anlaşılan lisede derslere bile girmemekte..
Yazık,çok yazık..
