Biz boşluklara tutunuyoruz
Boşluklarda seviyor ve seviliyoruz
Özlemek bir yana dursun
Yana yana çekilmiş bir fotoğrafımız dahi yok
Sen tutunuyorsun bir boşluğa
Ben senin boşluğunda
Boşu boşuna büyüyor ve büyütüyoruz boşluklarımızı
Oğlumuz Umut da olmasa
Bizi bu boşluk zor tutar
zar atmaktan vazgeç artık
Hep yek, hep yenik başlamak neden?
Bakıyoruz ki balkonumuz da menekşemiz çiçek açmış mevsimi değilken
Sonra tekrar tutunuyoruz el ele boşluğumuza
Yeniden yeniden...
Ancak bizi boşluklar avutur
Biz ancak boşluklarda avunuruz
Sen, ben, oğlumuz Umutla.
