son dönemlerde çıkan taş mektep, çanakkale çocukları gibi filmlere kıyasla çok çok daha iyi bir filmdir. gürkan uygun'un başarılı performansı, kendisinin canlandırdığı memati baş karakterini sonlandırıp sinemaya açılmakta doğru bir karar vermiş olduğunun göstergesidir.
--spoiler--
ayrıca filmdeki iki keskin nişancının hesaplaşması bana "enemy at the gates" filmini anımsattı. savaşın içindeki bireysel maceraların konu edilmesi filmi, diğer çanakkale filmlerinden bir adım öne götürmüş. ve sürükleyicilik katmış.
karakter seçimlerinde kocadereli eyüp, arnavut enver, yunan kostas gibi farklı milletlerden yahut farklı özelliklerden askerlerin hikayelerinin anlatılması hikayeyi daha ilgi çekici yapmış. bu askerlerin isimleri ahmet, mustafa, hüseyin olsaydı aynı çekicilikte olmazdı diye düşünüyorum. şehitlerimize saygısızlık gibi olmasın ama öyle.
atatürk'ten bahsedilmiyor diye haksız eleştiriler yapılıyor. son derece yanlış bir yaklaşım. filmdeki komutan ismail ve adamlarının düşman koyuna gönderen mektubu mustafa kemal vermiştir. mustafa kemal seslendirilmiş ve adından söz edilmiştir. filmde bir atatürk karakteri olsa, filmin kendi başkarakteri olan muhsin onbaşı ve diğer karakterleri ikinci plana atılmak zorunda kalmaz mıydı? onu geçtim, atatürk'ü ikinci planda izlettiren bir çanakkale filmi izlemek daha mı hoş olurdu? atatürk karakterinin olmayışı ve kendisine olan saygının bir mektupla hatırlatılışı bence yerinde olmuş.
kaldı ki filmde atatürk'ün yanı sıra, yahya çavuş, seyit onbaşı ve diğer birçok kahraman da yok. olmak zorunda da değil. yönetmen istediği şekilde anlatabilir. sinan çetin çanakkale savaşında "sürreallik" ilkesini katarak "çanakkale çocukları" gibi saçmasapan bir filme imza atarken bu kadar tepki almamıştı.
kahpe felek ben sana ne ettim türküsünü söyleyen vatandaşın sesi yavuz bingöl'ü anımsatmadı değil.
--spoiler--
