felsefe karnı tok, sıkıntısı olmayan (antik yunan gibi) toplumlarda çok daha rahat yapılır çünkü.
milletin karnı açken "belki de biz aslında yokuz. bir rüyada yaşıyoruz. neden olmasın?" gibi çok daha önemli(!) sorularla uğraşmaktan daha saçma ne olabilir?
mesela kendini düşün bir.
sen en sevdiğin şeyleri yapamıyorsun, hiçbir şey istediğin gibi gitmiyor. o ya da bu sebeplerle mutsuzsun.
kalkıp da "aslında bu evren hiç olmadı. beynimiz boş bir tablo." gibi çok da gerekli(?) aforizmalar mı üreteceksin, yoksa -maalesef- bu dünyanın sana getirdiği sorumluluklarla başa çıkmaya mı çalışacaksın?
