knut hamsun'un en iyi romanıdır bana göre. bu kadar güzel yazmasında kendisinin de böyle bir durumu yazması da önemli bir faktördür elbette. ama bir kavramı bu denli anlaşılır, sürükleyici ve vurgulayıcı anlatması sanatının ne denli büyük olduğunu gösteriyor cidden. kitaptaki karakterin açlığı, mutluluğu, çeresizliği insanı etkiliyor gerçekten. son kısmı da gerçekten çok hoşuma gitmişti üstelik.
kitap sonuyla ilgili hafif bir spoiler gelecek. aman okuma niyetindeyseniz ki umarım okursunuz kitabı boş verin o alt kısmı şimdilik.
en sonda her şeyin üstüne umursamazcasına çekip gitmeye hazılanması çok etkilemiştir beni. çoğu insanın sürekli denemek isteyip de deneyemediği bir şeydir çünkü bu.
