Sınava gireceğim dolmuşa bindim formüllerden algım grileşmiş,hissizleşmişim,dünyadan manen izole olmuşum.Yaşı epey geçik bir nine inecek yürürken zorlanıyor,torununun elini tutacakken o ara elimi uzattım.(nasıl öyle bir tepki verdim bende bilmiyorum.)Nine sıcacık,yumuşacık eliyle elimi tuttu(2-3 dakikacık).O an garip bir güven,acayip bir mutluluk aktı damarlarımdan.Buz tutmuş dokularım çözüldü,hücrelerine ayrıştı.(Elimi tuttuğunda ne hissettiğimi inanın ki bende tanımlayamıyorum.)Sonrasında elimi sıkıca tuttu ve indi dolmuştan. Bırakmayaydın iyiydi be nineciğim! (Benim niye anneannem yok?:'(:'(:'(içlendim bak şimdi!)
