türk târihi için kara günlerden birisi. unutturulmaya çalışılan, örtbas edilmeye çalışılan...
türkiye cumhuriyeti vÂroldukça vârolacak irtica tehlikesi, kuytu köşelerde beslenir ve zaman zaman yer yüzüne çıkar. kendisini farklı kulvarlarda ancak hedefi aynı olacak şekilde gösterir. menemen olaylarından en son danıştay baskınına kadar amaç ülke dinamiklerini yıkmak, ülkeyi kuranlarının kanına ihânet etmektir fakirlerin afyonu din olgusunu kullanarak...
bu insanlar için tekbir, kutsal bir toplanma sesidir. allah'ın adını ağza alarak katliam yapmak amacıyla kullanılır. kÂh fuhuş yapıldığını düşündükleri evleri yakarak, kÂh dinsiz îlan ettikleri canları diri diri yakarak.
sivas yerel halkından bir kesim; "o insanlar dışarıdan otobüs otobüs sivas'A geldiler, sivas'ın adını boşuna kötülüyorlar" der. ancak önyargılar insan yaşadıkça yaşar. önemli olan bu hÂllere düşmemektir.
plakası 58 diye olaylar sonrası şehir dışında yolculuklarda laf yiyen, trafikte sıkıştırılmaya çalışılan entry sâhibi ve onun gibiler için "biz yakan değil yananız" dense de yaşanmış olan değişmez. sivas hep bu olayla anılacaktır.
işin trajik boyutu ise devletin görevini yapmamış olmasıdır. normal şartlarda solcuların sırtından copu eksik etmeyen polis gücü, ağzına allah'ın adını alarak salyalarını sağa sola akıtan köpeklere ses etmez. en son hizb-ul tahrir adında istanbul'Da eylem yapan pislik grubu sÂDece izlendi, tıpkı sivas olaylarındaki gibi...
