tanrının varlığının kanıtları inanlarca mevcuttur ama önemli olan nokta inanmaktır. inanırsanız varlığını bilmiş olursunuz ki yeterli kanıtlar sizin nezdinizde mevcuttur. inanmazsanız allahın varlığını inkar etmiş olursunuz. yani temek nokta inanıp inanmaktır. kiminin gösterdiği kanıtların aynı şekilde karşı tarafında göstermiş olduğu kanıtlar olması meseleyi inanıp inanmamaya indirgemektedir. inanan insan allahın varlığını kendi görüşünde fiziksel olarak da matematiksel olarak da ıspatlamıştır keza inanmayan insanda. zaten kendince yeterli kanıtları vardır ki inanıp inanmayı seçmiştir.
blaise pascal hani şu hesap makinesini bulan meşhur matematikçi, istatistikçi, fizikçi vs. aşırı dindar bir insandır. bunun sebebi de olasılık kuramına dayanan allahın varlığıdır. bu görüşte;
0,25 inanırsın ve allah yoktur; dünyevi zevklerden mahrum kalırsın.
0,25 inanmazsın ve allah yoktur; ömrünün yettiğince dünyadan zevk almaya bakarsın.
0,25 inanırsın ve allah vardır; dinin gerektirdiği ibadetleri de yaparsın ebedi güzellik seni bekler.
0,25 inanmazsın ve allah vardır; dünyada yapabildiğini yap zaten öbür tarafta hapı yuttun.
zaten bir istatistikçiden de daha fazlasını beklemek ne kadar yerinde olur. vel hasılı adamın allahın varlığı ve dini yaşama mantığı 0,25 lik bir olasılık sonucunda doğmuştur. yani inanıp inanmadan öte karşılaşabileceği sonuç tercihinde etkili olmuştur.
tabi ki allahın varlığına inanma da insan kendince kanıtlar arar (bkz: hz. ebu bekir in müslüman oluşu)** ama önemli olan o kanıtların onun ne için ifade ettiğidir. inanmak isteyene yeterli kanıtlar vardır, inanmak istemeyene de kendince yeterli kanıtlar vardır. yani allahın varlığına deliller arayın, insanlara anlatmaya çalışın ama temel nokta imandır. zaten herkesin aklına yatacak kanıtlar olsaydı imtihan diye bir şey olmazdı.
