henüz izlememiş olanlar için yapılabilecek en büyük iyilik, filmde geçen o 6 hikayenin, filmin ilerleyen sahnelerinde, yani bir yerlerinde birleşmeyeceğini söylemek olacaktır. durduk yerde 3 saat nerde, nezaman ve nasıl birleşiyor lan bu hikayeler diye beklemesin dostlar.
--spoiler--
6 hikaye ve her hikayenin geçtiği dönemlerdeki insanların, "bilme" hakları için sınırları zorlamaları anlatılıyor filmde. bence hikayelerin ortak noktası insan oğlunun "bilmek" veya "farkına varmak" özgürlüğünü elde etme çabaları. hemen her hikaye de bir sonraki nesile bilgi aktarımı için insan üstü bir çabaya vurgu yapılıyor. dikkat edin, hikayeler ne olursa olsun, etkileri geleceğe dokunsun amacı taşıyor. her karakter biz yandık ama bizden sonrakiler daha iyi şartlarda yaşasınlar dürtüsüyle hareket ediyor. bir hikayede köleliğin bitmesi için savaşmaya ve hatta ailesini terk etmeye kadar giden bir süreç anlatılırken, bir diğer hikayede petrol zenginlerinin, sırf bu pazardan aldıkları pay küçülmesin diye nükleer santralde patlama riskini ortadan kaldırmadıkları ve hatta bilerek tetiklediklerine şahit oluyoruz. gazetecimiz de bu olayın üzerine gidip "bilinmesi" için hayatı pahasına çalışıyor. (buarada bir sahnede televizyonda hugh grantın doğal gazda osuruk diyerek bok atması müthiş bir ayrıntı), bir başka hikaye yaşlı bir adamın torunlarına geçmişteki hikayelerini anlatmasıyla bitiyor. bir diğerinde yayıncı ve yine bir başkasında besteci iki karakter gelecek nesiller için yazılı yapıtlar bırakıyorlar.
--spoiler--
kısacası filmin ne anlatmaya çalıştığının bir önemi yok, benim filmden anladığım budur. 6 farklı hikaye, 6 farklı zaman, onlarca karakter... hepsinin tek bir amacı var. "diğerleri"de bilsin ve gelecekte daha huzurlu daha adil bir düzen kurulsun.
başınızı ağrıtmamaya çalıştım.
bence çok güzel filmdi. maalesef hak ettiği gişe başarısını yakalayamadı. bu da, sadece türkiyedeki değil, dünya üzerindeki sığ sinema beklentisini gözler önüne seriyor.
izleyin ey dostlar. çok nadir geliyor bu ayarda filmler.
