Şimdi neredesin bilmiyorum
Adın başka bir adın yanında nefes alıyorsa
Bil ki
Benim nefesim
Ağlıyordur şuan ciğerlerinde.
Bil ki ;
Artık
Sevinç vermiyor bana ismin
Ezan gibi düşse de yüreğime adın
Kafir olup cehennemde yanmaya kabulüm.
Ben
Öyle bir boşluktayım ki
Aldığım nefes sadece ölüm
Kurduğum düşler kan kırmızı
Hayatımdaki beyaz olan tek şey
Düşlerimin kendi elleriyle iliklediği kefenim.
Kalbim
Koşmaktan yorgun
Artık teslim oldu gözlerinin keskinliğine
Paramparça edebilirsin ikimizi
Bir dram filminin
son sahnesindeyken kestik
hayat fişini ;
artık
yarım kalan bir acıyız
Bu sahnede yokuz
Tanrım alkış tutabilirsin
Kulun başardı...
Ben
Ölüyorum bu gece
Sen kısa süreli şokun ardından unutursun
Sana nasıl değer verdiğimi
Tanrılığını
Ve
Yüreğinin tam ortasına kondurduğum
O güzel çiçekli tacı.
Şimdi s'öyle susma
Konuş
Bu kelimeler
Omuz çukurlarına defnedilmek üzere olan
Beni kurtarabilir mi ?
Avuç içlerindeki bedenimi
Dudaklarına götürebilir mi ?
Söyle
Sonbaharda bir ağaçsan
Düşmekte olan yaprağını tutmanı
Sağlar mı ?
Söyle sen
Bu odada kalacak mısın benimle
Bu masada sol yanımdan çıkıp
karşıma oturacak mısın ?
Yoksa
Şu fotoğraftaki gözlerinle
damarlarımı keser
Cenaze yolumu kırmızıya boyarım
ve sen
Kırmızı halı üzerinde
Beni gömerken mezara
Bil ki
Bil ki
peşine düşer yine gelirim arkandan
Ben ölüp ölüp dirilmeyi iyi bilirim.
