Sadece, adile naşit' in evde kalmış çılgın kız tiplemesi için dahi izlenesi eğlenceli bir orhan aksoy filmi. zaten bu ülke topraklarında izlemeyen filme dair her ayrıntıyı hatırlamayan yoktur herhal. bu bağlamda kemal sunal filmleriyle yarışmaktadır.
ah nerede'yi analiz eden bir sinema eleştirmenin yargıları unutulur gibi değildi. film eğlenceli eyvallah, yeşilçam ruhu güzel, adile naşit tek başına döktürmüş buna bir de tarık akanın yakışıklılığını da katalım her şey yerli yerinde. fakat iki şey değil. birincisi, kadın- erkek ilişkisi açısından bakacak olursak ne kadar taciz ve ısrar edilirse kadının elde edilebileceği fikri işlenmiş. yani kadının özgür iradesiyle erkeği reddetmesine dahi erkek müsaade etmiyor. yani taciz devam ederse ve hızlandırılırsa kadın rahatlıkla elde edilebiliyor. bu kadın erkek ilişkisi açıından fiyasko bir gönderme. bir diğer olgu üç kardeş sözde olmaması gereken mevzularla ilgilenirken bunların yaptıklarının benzer şeyler olarak görülmesi. çapkınlık ve kumarbazlık tamam eğreti ve kötü şeyler. fakat diğer gencin idealist bir şekilde politikayla ilgilenmesi hakkını araması kumarbazlık ve çapkınlıkla aynı kazana atılmamalı. lakin film de aynı kazana atılmış.
bu iki yanlış mesaj dahi filmin keyfinin önüne geçmez o ayrı.
edit: sözlükte film tespiti dahi çekemeyen yazarların olduğunu gösteren 1975 yapımı filmdir. bu ne eksisi len. hiç kafa çalışmıyor harbiden.
