freud

zamanında bu adama haksızlık etmişim. adamı götten anlamışım. bozuk bilinçaltını sergilemek için insan bu kadar masrafa, bu kadar zahmete katlanmaz. ama gel gör ki toplumsal önyargılar da kişileri engizisyon gibi yıldırım gibi yargılıyor ve mahkum ediyor. sübyancılığın ve teşhirin alttan alta masum ve fıtri olduğunu gösteriyor gibi bir algı mevcuttu. şimdi düşünüyorum da ne kadar korkakmışız. öyle bile olsa antitezini geliştirmek için hep vaktimiz ve harcayacak enerjimiz vardı. oysa bahanelere sığınarak adamın doğru tespitlerine de kem küm etmişiz uzun zaman. eğer önyargılarınızdan sıyrılabiliyorsanız işte o zaman idrak ediyorsunuz. idrak mi? o tamamen çetrefil bi mesele.