düşünmek

nefes almaktır. aldığın nefesin anlamı olmasıdır. hayatta yük gibi görünen şeylerin çoğu -hatta hepsi- bizi düşünmeye sevkeder. doğarız, kendimizi bilmeye başladığımızda ne zaman oyun oynayacağımızı, annemizin ya da babamızın ne zaman bizimle ilgileneceğini, karnımızın ne zaman doyacağını düşünürüz. yaş ilerler okulu düşünürüz, sonra arkadaşlarla ilişkileri, sevgililerimizi, işimizi, evliliğimizi, çocuklarımızı, geleceğimizi, herşeyi... beynimizin kıvrımları sürekli titreşir.
ve sonunda ölümü düşünürüz.
hiç düşünmeyeceğimiz zamana kadar bunların hepsini düşünmeye devam ederiz. ölüm varken biz yokuz biz varken ölüm yok... düşünmek de yok o zaman