evde yalnızken radyonun sesini sonuna kadar açmazsam
kendimi asmak geçiyor içimden !
böyle olunca kendimi hiç yalnız hissetmiyorum, nereye gidersem gideyim ses oluyor.
mesela mutfakta bir teyp var sürekli çalar. sonra odada da bir cd o da sürekli açık.
yoo... daha neler cık cık.. yatakodasında televizyon var. evet hep açık. sesi de açık...
hatta şimdi bir ayin var, ilahi söylüyorlar... lehçe.. ne dil ama tam papaların dili... anlaşılması olanaksız!
evet dans müziği olmayan şeyler de hoşuma gidiyor. amaan gürültü olsun yeter. beni yalnızlıktan kurtarıyor.
siz naparsınız yalnızlık çekmemek için?
ah demek bir oğlunuz var, ne şans !
ay... ne kadar aptalım benim de bir oğlum var, hatta benim iki oğlum var. biri büyük biri küçük. sizle konuşmaya dalınca öbürünü unuttum...
ama onlar bana arkadaşlık etmezler. yani büyük olan büyük, onun kendi arkadaşları var. küçük de hep yanımda ama o da küçük işte.. hep mama yer, kaka yapar, uyur, horlar. hem de ne horlama ! büyük adam gibi !
ama yoo yanlış anlamayın sakın ben yakınmıyorum bu durumdan. yani ben evimde mutluyum ! kocam hiçbir şeyimi eksik etmez... bana bir sera bitkisi gibi özen gösterir.
bana her şeyi alır. eveet, benim her şeyim var. mesela buzdolabım var !
evet biliyorum herkesin buzdolabı var ama benimkisi buzları böyle yuvarlak yuvarlak yapıyor..
sonra çamaşır makinem var. 24 silindir. yıkıyoooor kurutuuuyor ! bazen öyle bir kurutur ki ütülemek için tekrar ıslatmam gerekir çamaşırları. öylesine, kazık gibi yani....
