edebiyata ve tasavvufa ilgisi olanların gezmeye doyamayacağı, şehir turuna çıkıldığında elli kuruşluk çekirdeği tüketemeden turun son bulacağı, davul ve zurnacı ithal eden iç anadolu şehridir. bir kırşehirli ile dostluk kurmak, şehrin kendisini görmekten daha çok aydınlatır insanı çünkü kırşehirliler memleketlerine hastalık derecesinde düşkündür, her fırsatta şehirlerinin özelliklerini sayar, her konuya dair bir kırşehir hikayesi uydururlar. arabalarında muhakkak eski bir neşet ertaş kasedi bulunur. üniversitenin açılmasıyla birlikte sağda solda duyduğunuz çatlak akademisyen hikayelerinin tamamını ahi evran üniversitesi'nde geçmiş gibi anlatır kırşehirli kardeşler. memleketlerinin resimlerini göstermelerini teklif ettiğinizde kalede, türbe önlerinde, açık hava müzesindeki taşların üzerinde, top arabalarında, şehir stadlarında çektirdikleri fotoğrafları gösterirler. ancak ne kadar soğuk görünseler de dostlukları gönüldendir bu şehrin insanlarının. ve gurbetteki bir iç anadolu çocuğu iseniz sizi anlayacak nadir insanlardandır bu şehrin insanları.
