Prizren,Kosova'nın güneyinde bulunan bir şehir. Başkent Priştina'ya göre çok daha iyi durumda. Şehirdeki Osmanlı mirası oldukça canlı. Camiler,köprüler sağlam, öte yandan genç ağırlıklı nüfus sokaklarda eğleniyor, inanılmaz bir kalabalık var, sokaklarda hep gençler bulunuyor. Yemek için Sofra isimli bir lokantaya giriyoruz. Mekanın işletmecileri Boşnak Türkleri. 'iftardan önce yemek veremem, kusura bakmayın' diyor, neyse ki iftara 20 dakika var.Uzun lafın kısası,oldukça doyurucu köfteleri yiyip kalkıyoruz.
Ertesi gün yolculuk var, yolluk almak lazım. Yine bir Burektore'ye giriyoruz. Biri 16-17 yaşlarında, diğeri 30'larında iki kişi var,ancak ikisi de Türkçe ve ingilizce bilmiyor, bir şekilde 2 peynirli, 1 kıymalı, 1 ıspanaklı börek siparişi veriyoruz, kıymalı börek sayesinde kendilerinin Müslüman Arnavutlar olduğunu öğreniyoruz. Genç olanın adı Reşat, diğerininki Rahim. Müslüman ve Türk olduğumuzu öğrenince çok seviniyorlar.
Prizren'de hediyelik dükkanlarında hep Arnavut bayraklı eşyalar satılıyor. Bunun sebebi Sırplara karşı savaşıp Kosova'yı savunan Arnavut UÇK örgütü. Ushtria Çlirimtare e Kosoves, yani Kosova Arnavut Kurtuluş Örgütü'nün önde gelenlerinin resimlerinin bulunduğu hediyelik eşyalar satılıyor. Prizren sokaklarında UÇK liderlerinin heykellerinin bulunduğu birçok köşe var.
Gece gece kayboluyoruz Prizren'in merkezden uzak kısmında. Yolda bisikletiyle ilerleyen sakallı,yaşlı bir amca var. Çok az Türkçe biliyor. istanbul,Aksaray'da akrabaları olduğunu,Boşnak olduğunu anlatıyor, yolu tarif ediyor. 'Taksi yok, taksi olsa para problem değil' gibisinden konuşuyor hatta cüzdanından biraz para çıkarıyor, taksi gelse paramızı vermeye kalkacak denli iyi yürekli. Priştina'da Hana'dan duyduğumuz cümleyi tekrarlıyor o da 'Kosova,katastrof.' Gençler durumun pek farkında olmasalar da Kosova'nın felaketi bel büküyor. Gecenin karanlığında Boşnak amcanın da yardımlarıyla yerimizi buluyoruz.
