ankara atatürk lisesi müdür yardımcısı..ankara'da nam salan yeganecik kabus.. öğrencisiyken size ne kadar çektirdiyse, mezunu olduğunuzda o kadar ilgilenen şirin insan.. beni okula kaydederken "böyle güler yüzlü olduğuma bakma, beni koridorda gördüğünüz zama kaçıcak yer arayacaksınız" demişti, demişti de ben nasıl inanmadım ona şaşırıyorum..
evet kaçtık, 4 sene boyunca kaçtık.. 4 sene boyunca bana okul numaram, adım ve soyadımla hitap etti.. 4 sene boyunca beni kapıda bekletti, 4 sene boyunca bana izin kağıdı vermedi, 4 sene boyunca beni koridorda çevirip "ne bu kravat, ne bu jöle" dedi bende her seferinde "limon mu sıksaydım hocam" diye yanıtladım..4sene boyunca her kavgamda odasına çağırdı, gülme krizlerine girdik yüzüne bakarak "son gülen iyi güler" dedi, güldü de.. 4 sene boyunca her hafta okuldan kaçmamızdan dolayı her pazartesi odasına çağırdı, dilekçe yazdırdı..ama o dilekçeleri yırtıp attığını sadece ders vermek istediğini mezun olup ziyaretine gidince söyledi..
kimi zaman beden eğitimi dersimize girdi,yaşına rağmen bizi haşat etti.. kimi zaman "ele başı sensin, azdırma çocukları, kötü çocuk, çürük elma" tabirlerine maruz kaldım, e tabi inek sınıfındaydım ve inekleri sosyalleştiriyordum yani gözlerini açıyordum..istenmeyen öğrenci tipiydim ama hiç bir saygısızlıpımı görmediği için içten içe severmiş beni. evli olmadığı,cocuk sahibi olmadığı için hepimizi çocuğu gibi gördüğünü, bu sene emekli olacağını söyleyince ve bizsiz hayatının bomboş olacagından bahsedip üstüne bir de gözleri yaşarınca 4 sene boyu cektirdiklerini unutup yüreğim sızladı.. hocam neden mezun olunca itiraf ettin ki bunları? neden sevdim seni birden? neden her sene "emekli olacak "dedikoduları cıkınca göbek attım da mezun olunca üzülmeye başladım?
hayatınızda başarılar hocam.. disiplininizden ve ilkelerinizde vazgecmemeniz dileğiyle..
