bazıları mallıktandır. zira dayak olmasa da şöyle bir anım vardır: küçükken tavuk yemezdim. annem zorla "ye olum, hadi oluşum, hadi kuşum..." yalvarıp yakarırdı yemem için. ben de bir gün almışım elime çatalı "öldürürüm kendimi..." diyorum şort giymişliğimden mütevellit çıplak olan dizime tutarak sivri tarafını çatalın. Annemin elime vurmasıyla çatalın dizime saplanması bir oldu. o zaman anladım anyayı konyayı. demek ki neymiş; anne sözü dinlemek gerekirmiş. sen çük kadar velet nereye öldürüyosun kendini?
