mister hyde'ın, bir hayli ürpertici formolojisi vardır. "biçim özün aynasıdır" sözünü düstur edinen stevenson, kitabında, her yönüyle canavara dönüşmüş bir karakter vücuda getirmiş.
stevensona göre sorun, bu aksak hyde ile, doğrucu jeykıllın, aynı bedende hayat bulmasıdır. ayrı ayrı bedenlerde olsalar, farklı güzergahlar izleyip; aynı mutluluğa erişebileceklerdir. rezillik, pişmanlık, vicdan her iki kişiliğin birleşmesidir. birinin bulunduğu yerde diğeri omasaydı, kimseler acı çekmezdi. kötü pişmanlık düşüncesini doğuran iyilikten münezzehtir. iyi kişi ise zaten pişmanlık duyulacak şeyden uzaktır.
nihayetinde doktorumuz jeykıl, bir ilaçla mister hydi bedeninden ayırıp, londra sokaklarına salacaktır. artık pişmanlık ve vicdan olmadan kötülük kol gezecek şehvet ve yalan üzerinde durulacaktırç. kitap bunun üzerinden gider.
