'''Sigarasini yakip
aldigi ilk nefesi hissetmeye calisti. Zehir... Hayir bu degildi. Zehri
bedenine veriyordu, oysa bu sey kendi gibi icerden icerden öluyor
yavas yavas tukeniyordu. Gozu sigaranin gri dumanina takildi.
Zerafetle dans eden ve yok olan, evin her kosesine sinen yok olmus
duman... Yok oldugu halde bilincsizce evin heryerinde var olacakti
sigarasi. icine cekti dumani... Bir daha... Bir daha... Gidemeyecekti
icinden dumanin izi. Bir kez bu kadar derinde hissedilen sonrasinda
temelli gider de yok olur muydu hic?'''
