Bazen de sadece beklentilerin getirdigi hayal kirikliklariydi
cumlelerimi yarida kesen... Öyle ki aklima bile set cekmeyi basardi.
Onumde kahve fincanlari, bos bardaklar birikiyor. Seneler oncesinden
bir gun yasiyorum. Disardan biri nasil aklimin icine dokunabiliyor?
Cek o pis ve titreyen ellerini. Gozlerimi devirerek fisildiyorum
bosluga 'biraz sensizlige ihtiyacim var.'
Gozlerimi acmaya calisiyorum... Ruyamda annemi gormus olmaliyim.
Yatmadan yine 'o'na sinirlenmistim. Beni incittigini hatirliyorum.
Annemin sesini duyuyorum. Uyan diyor! Gozlerimi araliyorum... Aksam
boyamaya baslamis arka sokaga bakan pencereyi, kalk artik diyor...
Anne! Lutfen birak, biraz daha uyuyamayayim...
