sadece kendisini düşünen bencil, narsist bir insandı eskiden. önemsemeyen birisi. bir kere yaşayacak olmanın verdiği vurdumduymazlık. uyandığı her güne anlamsızca başlayan, sıradan bir gün gibi gören beholderr.
önümde beyaz bir sayfa. bembeyaz.
insanın gözünün önündekileri görememesi ya da görmek istememesi, çoğu kez zamanın geçmesine, geç kalınmasına neden olur. bu sefer öyle değil ama farklı apayrı her şey. geceleri yatmak daha farklı. ertesi gün o duyguyu yaşamak için sabırsızlanmak. gündüzleri uyanmak daha farklı, aklında hep aynı isimle uyanıp günaydın demek çevreye onun verdiği mutlulukla. günün her saati tasikardi.
hayatıma düşen lou reed gibi, perfect day diyebiliyorum her güne.
it's such a perfect day,
i'm glad i spent it with you.
tek başına başrolde oynamak ne kadar da zevksizmiş, yavanmış aslında. iki kişi oynamak istiyorum bu oyunu artık, tek başıma oynadım yeterince, seni ön plana çıkarmanın zamanı gelmiş sanırım. yirmidört saat boş oturmaktan yoruldum ve sıkıldım, yaşamam gereken duygunun sırası şu an.. öyle bir oyun ki herkesin oynamak istediği ama senaryosu sadece bende olan, bizde olan, merkezinde sadece ikimiz olan.
love me tender
love me sweet
never let me go
you have made my life complete
and i love you so.
her an büyüyen duygu aşktır, aşk yaşama sebebidir.
