ahmet ümit'in ne yazık ki okumaya başladığım ilk kitabı. nefret geldi gerçekten. ne bitirmeyi düşünüyorum ne de başka bir kitabını daha okumayı. yıllardır sürekli röportajları yapılan agatha christie'yi dilinden düşürmeyen yazar bu muymuş yani.
edit: sırf bunu yazmak için editledim öfkem dinmiyor pera palas'ta agatha christie'nin odasında röportaj vermişti bide. *
