66.
Doksanlı yıllar bence;
- cilli , tüftüf oynamaktı,
- atari salonunda mustafa , metal slug oynamaktı, abi geçeyim mi ydi, burdan alırım dı,
- lc waikiki 'nin verdiği ve hiçbir zaman sahip olamadığım anahtarlık ve oyuncaklardı,
- olacak o kadar dı, sürahi hanım dı,
- anne, su sal dı,
- aldım verdim di, adamın gol diyo ydu, gol atan kaleye ydi, 9 aylık tı, 21 di,
- saklambaç tı, yerden yüksek ti, istop tu, 9 taş tı, akşam ezanında eve gitmekti,
- birbirimize korkunç hikayeler anlatıp eve nasıl gideceğimizi bilememekti,
çocukluğumdu.
Özlenen ve bir daha geri gelmeyecek olandır. Şimdiki neslin o kadar şanslı olmadığını gördüğüm için kendi adıma sevindiğim, onlar adına üzüldüğüm yıllardır doksanlı yıllar .