yılmaz odabaşı

... sonra o kente yeniden konuk geldim; akşamdı ve haziran. bir kaçak gibi geldim, bekledim...geldiğimde o kent kadar üşüyordu ellerim; ellerimi sana verdim; al dedim: eti benim, ılıklığı senin, sevgilim...

yüzüme bir yer açtın yüzünde sen de; önce kokunu ezberledim, sonra susuşlarını, duruşlarını bir bir ve yürüdük o kentin bütün rüzgarlarına, bütün mezarlarına, ağrılarına ve puştluklarına karşı...ne iri bir aşktım; gözlerin nereye ben oraya kadar aşk! gözlerin o kentteydi; büyüktü o kent ve büyük aşk..

(üstüme geliyordu senin kentin;ama sana korkusuzdum, sana ateş, sana kül, sana bela! sana korkusuzluğumla beno korkuyu yendim ve o kente konuk geldim...) * *