bugün

hep aynı şeylerin tekrar etmesi

dejavu değildir. monotonluk değildir. bu sanki hayatınızı yavaş yavaş karanlığın kaplaması gibi. mutlu insanlara bakıyorsunuz, onlarla birlikte gülüyorsunuz ama kendi köşenizde bir karanlık var. ve yalnız kaldığınızda bulduğunuz tek şey o karanlık. sanki bir boşluk seninle diğer insanları ayırıyormuş gibi. belki sana da öyle geliyordur sevgili yazar?